نظرسنجی
Loading ...تاریخ انتشار: 1390/08/29 - 1:43
ورزش‌هاي گروهي و مخصوصا رقابتي و تماسي، پتانسيل خطر بالاتري نسبت به ساير ورزش‌ها دارند
يك فيزيوتراپ گفت: ورزش‌هاي گروهي و مخصوصا رقابتي و تماسي، پتانسيل خطر بالاتري نسبت به ساير ورزش‌ها دارند و ورزشكاران را در معرض خطر بيشتري قرار مي‌دهند.
علي‌اصغر ارسطو اظهاركرد: ورزش زماني پرخطر مي‌شود كه ورزشكار آماده نباشد و از سوي ديگر ساير بازيكنان هم اصول ورزش را رعايت نكنند، چون در ذات ورزش خطر وجود دارد.
وي عنوان‌كرد: ريسك بخشي از همه فعاليتهاي ورزشي محسوب مي‌شود. اين پديده حتي بخشي از جنبه فعال براي خودآزمايي در يك شرايط رقابتي را تشكيل مي‌دهد و گاهي با وجود اين‌كه اين خطرها واقعيت مي‌يابند، در بسياري از موارد فقط درك مي‌شوند.
ارسطو افزود: مهم‌ترين نكته مطرح براي يك مربي ورزشي، كارايي شخص ورزشكار است در حالي كه از نظر كارشناس تربيت‌بدني يا فيزيوتراپيست، اين جايگاه متعلق به خود شخص ورزشكار است. از يك ديدگاه كاربردي آموزش تشخيص وقوع جراحت، فارغ از سيستم طبقه‌بندي آن، يك مهارت ضروري است كه مربي تيم بايد به آن احاطه داشته باشد.
وي گفت: دو دسته‌بندي كلي براي وقوع جراحت توسط صاحب‌نظران ارايه شده است كه يكي عوامل بيروني و ديگري عوامل دروني است. عوامل بيروني شامل وسايل ورزشي محيط ورزش، نوع فعاليت و خطاهاي آماده‌سازي ورزشكار است. عوامل دروني نيز شامل سن، جنسيت، سايز بدن، سابقه وقوع جراحت، آمادگي جسماني، قدرت عضلاني، شلي رباطي، ميزان مهارت، وضعيت روانشناختي و وضعيت هوشي كلي ورزشكار است.
اين فيزيوتراپ افزود: نمي‌توان كليه عوامل خطر را حذف كرد يا تغيير داد اگرچه كاهش يا حذف مشكلاتي مانند وسايل ورزشي نامناسب، قدرت عضلاني ناكافي، ضعف مهارت‌ها و خطاهاي آموزشي امكان‌پذير است.
وي درمورد طبقه‌بندي ورزش‌ها از لحاظ ميزان خطر گفت: برخي فعاليتهاي ورزشي مانند فوتبال آمريكايي و هاكي روي يخ براساس طبيعت اين رشته‌هاي ورزشي به عنوان فعاليتهاي تماسي تصادمي طبقه‌بندي مي‌شوند. در فعاليت‌هايي مانند بسكتبال و فوتبال، ورزشكاران ممكن است در حين بازي، با يكديگر تماس بدني پيدا كنند ولي در بسياري از موارد شدت اين تصادم‌ها بسيار كمتر از موارد مشابه در فوتبال آمريكايي يا هاكي روي يخ است به همين دليل احتمال وقوع جراحت بر اثر برخورد و تصادم در ورزش‌هاي غيرتماسي يا با تماس محدود، بسيار كمتر از ورزش‌هاي تماسي تصادمي است.
ارسطو تصريح‌كرد: البته رشته‌هاي ورزشي كه غير از گروه تماسي تصادمي طبقه‌بندي مي‌شوند نيز كاملا از وقوع جراحت مصون نيستند. از سوي ديگر كليه جراحات ورزشي با ميزان و شدت وقوع تماس بدني بين ورزشكاران در ارتباط نيست. براي مثال جراحات مرتبط با دماي هوا مانند از دست دادن دماي بدن يا سكته گرمايي ممكن است در صورت در نظر نگرفتن نكات پيشگيرانه در هر ورزش اتفاق بيفتد.
وي به مشكلات ناشي از وسعت جراحات ورزشي اشاره كرد و افزود: باوجود تغيير قوانين ورزشي، نظارت بهتر و بهبود مربيگري تيم‌ها، در هر سال براي سه تا 11 درصد ورزشكاران جراحت ورزشي اتفاق مي‌افتد. نوع و شدت جراحات ورزشي نیز براي هر رشته، مختص آن ورزش است. در هر زمينه ورزشی نوع خاصي از جراحات رخ مي‌دهد كه مختص آن فعاليت است. مثلا در فوتبال آمريكايي كه برخورد و تصادم شديد بازيكنان، جزيي از ورزش محسوب مي‌شود، قسمت اعظم بروز جراحت در ناحيه مغز، نخاع و گردن است.
اين فيزيوتراپ بيان‌كرد: در بسكتبال، اندامهاي تحتاني بدن بيشتر در معرض بروز جراحت هستند. كشيدگي رباط‌هاي مچ پا در اين رشته در هر دو جنس مرد و زن بيشترين تعداد و به دنبال آن جراحت در مفصل ران، ران، ساق‌پا و زانو اتفاق مي‌افتد.
وي ادامه‌داد: در بيسبال احتمال بروز جراحت مزمن در آرنج و به خصوص در قسمت داخلي آن و عضلاتي كه به اين قسمت اتصال دارند، بيشتر است. در كشتي نيز مفصل شانه – بازو ، زانو، ساعد- مچ‌دست و دست بيشتر در معرض بروز جراحت است. ديگر آسيب‌هاي معمول براي كشتي‌گيران شامل سوختگي اصطكاكي پوست با تشك كشتي، عفونت‌هاي پوستي و التهاب در گوش بيروني است كه اغلب به عنوان گوش كلمي شناخته مي‌شود. استفاده از محافظ گوش و تميز نگه‌داشتن تشك كشتي مي‌تواند به ميزان قابل توجهي موجب كاهش اين خطرات شود.
ارسطو عنوان‌كرد: در ورزش واليبال نيز كشيدگي رباطي در 51.5 درصد جراحات اتفاق مي‌افتد كه بيشترين ميزان آن مربوط به مچ‌پا و پا است. البته كشيدگي و بروز درد مزمن در شانه نيز در اين ورزش معمول است. در فوتبال كه تماس و برخورد بين بازيكنان به طور مداوم اتفاق مي‌افتد و وسايل محافظتي در بسياري از قسمت‌هاي بدن كمتر استفاده مي‌شود، بسياري از نواحي بدن در معرض اصابت ضربه‌هاي ورزش بيروني قرار دارند و كوفتگي مداوم نسوج اتفاق مي‌افتد اگرچه در بسياري از موارد ميزان آن خفيف است.
وي افزود: وقوع جراحت در اندامهاي تحتاني فوتباليست‌ها مخصوصا زانو، مچ‌پا و ساق پا خيلي محدود است و در بسياري از موارد منجر به كبودي يا خون مردگي در اين نواحي مي‌شود. براساس نظر برخي از صاحب‌نظران علم پزشكي، فوتباليست‌هايي كه بيشتر از مهارت سرزدن به توپ استفاده مي‌كنند، ممكن است به مرور زمان در معرض خطر بروز نوعي جراحت مغزي قرار گيرند.
اين فيزيوتراپ درمورد آسيب‌هاي وارده به شناگران گفت: در بين شناگران نيز باتوجه به استفاده زياد از شانه و زانو در حين پرداختن به شناهاي كرال و قورباغه، بروز درد تيركِشنده در شانه و همچنين زانو درد شايع است.
وي در ادامه به ورزش تنيس اشاره كرد و افزود: فشار وارده به قسمت خارجي استخوان بازو و آرنج، امكان بروز التهاب در اين نواحي از بدن و نيز عضلاتي كه به اين ناحيه متصلند، موجب بروز عارضه شايع، “تنيس اِلبو” يا آرنج تنيس باز مي‌شود. در ورزش گلف نيز بيشترين فشار به قسمت داخلي آرنج، استخوان بازو و عضلاتي كه به آن متصلند وارد شده و موجب بروز عارضه “گلف اِلبو” يا آرنج گلف‌باز مي‌شود.
