دفعات بازدید: 730

تاریخ انتشار: 1394/05/27 - 14:31

ورزش قهرمانی برای کودکان، نوجوانان و سالمندان مضر است

یک فیزیولوژیست ورزشی با بیان این‌که انجام ورزش قهرمانی در رده‎های سنی کودکان، نوجوانان و سالمندان مضر است، گفت: بسیاری از قهرمانان، به لحاظ فیزیولوژیکی افراد سالمی نیستند.

به گزارش پایگاه خبری ورزش ماهشهر علی​ اصغر رواسی در گفت​گو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) منطقه خوزستان، با بیان این‌كه ورزش كودكان مساله بسیار حساسی است، اظهار كرد: یك كودك حتی در دوره​ای كه به دنیا نیامده است و دوره جنینی و قبل از تولد را می​گذراند، به ورزش احتیاج دارد. مادری كه در دوره بارداری ورزش می​كند علاوه بر اینكه به خود كمك می​كند، در حقیقت به نوزادی كه در شكمش است نیز كمك می​كند؛ یعنی در حقیقت باید گفت كه ورزش كودك از همان زمان شروع می​شود.

آموزشی ورزشی

نوزاد قبل و بعد از به دنیا آمدن نیاز به ورزش دارد

وی افزود: پس از به دنیا آمدن نوزاد و تا زمانی كه خود او قادر به انجام كاری نیست، فعال كردن بدن او از طریق به حركت درآوردن آن می​تواند موثر باشد و همواره نیز به مادران توصیه می‌شود كه دست و پای نوزاد خود را از راه ماساژ و تكان دادن، به حركت در بیاورند تا باعث جریان یافتن خون در آن نواحی شود.

عضو هیات علمی دانشگاه تهران اضافه كرد: هر چه سن نوزاد بالاتر رود، سهم او در انجام فعالیت​ها بیشتر می‌شود. زمانی كه سن كودك به یك سن خاص رسید، والدین او باید شرایطی را برای او فراهم آورند كه محیط كودك با فعالیت و حركت آمیخته شود. به عنوان مثال، زمانی كه كودك قصد حركت دارد، والدین می‌توانند این حركت او را طوری كانالیزه كنند كه كودك از یك بلندی بالا رود؛ البته بلندی‎هایی كه با اجسام منزل برای او می​سازند.

وی بیان كرد: در نهایت نیز سن كودك به جایی می​رسد كه می​بایست به سمت و سوی ورزشی خاص سوق داده شود كه آن هم استعدادیابی​های خاص خود را می​طلبد كه این استعدادیابی​ها در كشورهای شرق اروپا در گذشته خیلی سخت انجام می​شد؛ چرا که این استعدادیابی‎ها به هدف قهرمانی انجام می‎شد که کار مناسبی نبود.

رواسی عنوان كرد: والدین در دوران كودكی فرزندان‌شان بیشتر تمایل دارند خواسته​های خودشان را به كودك القا كنند؛ ​مثلا پدر در دوره نوجوانی خودش تمایل به فوتبالیست شدن داشته است و حالا كه در این امر ناكام بوده از پسر این انتظار را دارد، كه این زیاد مطلوب نیست.

وی ادامه داد: در بسیاری از كشورهای اروپایی در گذشته با اندازه‎گیری تارهای تندانقباض و کندانقباض كودكان پیش​بینی می​كردند كه كودك در آینده در چه نوع ورزش​هایی می​تواند موفق عمل كند. از طرف دیگر در این گونه كشورها جهت استعدادیابی كودكان، معیارهای جسمی كودكان مانند طول ران، ساق پا، بازو، ساعد و تنه را اندازه​گیری می​كردند و به واسطه نتایج این اندازه​گیری​ها، پیش​بینی می​كردند كه كودك به عنوان مثال در آینده فردی قدبلند یا قدكوتاه خواهد شد كه این بررسی​ها، كودك را آزرده خاطره می​كرد.

این مدرس دانشگاه گفت: با این حال، این كه والدین بیایند دقیقا كودكان را به رشته​ای بفرستند كه در آینده قهرمان آن شوند، ممكن نیست و به جرات می​گویم كه حتی در پیشرفته​ترین كشورهای دنیا به لحاظ ورزشی نیز این امر ممكن نیست و وجود ندارد.

محل و نفرات مرتبط با کودک در انتخاب یک ورزش خاص اهمیت دارند

وی افزود: به نظر من، آن چه كه در جهت سوق دادن كودك به ورزش خاص اهمیت دارد، محل و نفراتی است كه كودك با آن​ها در تماس است. اغلب كلاس​هایی كه به‎خصوص در اوایل تابستان در كشور وجود دارند و پول هنگفتی نیز از پدران و مادران دریافت می​كنند، رسیدگی چندانی به كودك نمی​كنند. به عنوان مثال من به عینه دیده​ام در یك زمین فوتبال یك مربی حدود 50 كودك را می​خواهد بدون هیچ امكاناتی پوشش دهد كه این امر شدنی نیست. بنابراین به عقیده من، آنچه كه در این بین اهمیت دارد این است كه این كودك به كجا می‎رود، محیط اطرافش چگونه است، تعداد كودكان در یك كلاس چند نفر است و چند مربی بالای سر كودكان هستند. خود كودك زمانی كه بزرگتر شود و علاقه​اش در وی نمایان ​شود و استعدادیابی نیز تا حد مطلوبی اگر صورت گیرد؛ خودبه‌خود می​تواند به سمت و سوی ورزشی خاص سوق پیدا كند.

ورزش قهرمانی برای كودكان، نوجوانان و سالمندان مضر است

رواسی با اشاره به ورزش​های برخوردی و غیربرخوردی و استفاده كودكان از این نوع ورزش​ها، عنوان كرد: درست است كه در ارگان​های ورزشی برای كودكان، نوجوانان و حتی سالمندان در رشته​های ورزشی نظیر كشتی و یا وزنه​برداری و یا برخی رشته​های رزمی برنامه​ریزی صورت می​گیرد ولی من به عنوان یك فیزیولوژیست ورزشی به هیچ‎وجه این ورزش​ها را برای این رده​های سنی توصیه نمی​كنم. در مجموع ورزش قهرمانی برای كودكان در هر رشته​ای اعم از برخوردی یا غیربرخوردی را توصیه نمی​كنیم. از طرفی ورزش​های سنگین مانند كشتی و وزنه​برداری را نیز برای افراد بالای 50 سال توصیه نمی​كنیم. چرا كه كشتی پیشكسوتان و یا وزنه​برداری پیشكسوتان برای این افراد سم است. اگرچه افرادی كه این مسابقات را برنامه​ریزی می​كنند عضو فدراسیون​های جهانی هستند ولی من به عنوان یك فیزیولوژیست ورزشی كه با جسم آدمی آشنا است، به طور صد درصد می​گویم كه تمام این‌ها به لحاظ پزشكی خطا است.

این فیزیولوژیست ورزشی تاكید كرد: خیلی از ورزشكارانی كه به عنوان مثال در وزنه​برداری و در رده پیشكسوتان فعالیت می​كنند، وزنه​ها و ركوردهایی را می​زنند كه در دوره جوانی نتوانسته​اند بزنند. دلیل این امر نیز آن است كه به دوپینگ روی آورده​اند كه همین مواد نیروزا آسیب​های جدی به آن‌ها وارد می​كند، بنابراین با اطمینان می‌گویم كه ورزش قهرمانی برای كودكان و نوجوانان و حتی پیشكسوتان مضر است. ورزش كودك، باید ورزش سالمی باشد كه به رشد او كمك كند.

ورزش‌های دوران كودكی و نوجوانی نباید فشار زایدالوصفی به بدن بیاورند

وی بیان كرد: در دوره كودكی و نوجوانی ورزش​هایی باید انجام شوند كه حالت مفرح داشته باشند و فشار زایدالوصف به بدن او نیاورند. نمونه اینگونه ورزش‌ها شنا است كه فرد در آن وارد آب می​شود و طبق قانون معروف ارشمیدس، درصد بالایی از وزن بدن خود را از دست می​دهد و در جایی كه وزن زیادی در عضلات و بدنش نیست، در حال فعالیت می​باشد و متعاقبا قلب و عروق و شش​هایش به كار گرفته می​شود كه بسیار مفید است.

رواسی افزود: نرمش​های ساده نیز از دیگر ورزش​هایی است كه كودكان می​توانند انجام دهند، به شرطی كه مربی نیز چند جلسه به او آموزش دهد، چرا كه همان نرمش نیز ممكن است شامل حركاتی باشد كه برای كودك مناسب نباشد و آسیب​هایی را به استخوان​ها و مفاصل او بزند.

وی در پاسخ به این سوال كه اگر ورزش​های برخوردی برای كودكان و نوجوانان مناسب نیست، چرا بسیاری از قهرمانان موفق حال حاضر اذعان دارند كه فعالیت​ حرفه‌ای‌شان را از سنین پایه و خیلی پایین شروع كردند؟ خاطرنشان‌كرد: دیدگاه ما از جنبه قهرمانی نیست، بلكه سلامتی است. ما هیچ موقع نمی​گوییم كه اگر كودكی از سنین پایین شروع به فعالیت كند، در آینده قهرمان نخواهد شد؛ بلكه دیدگاه ما این است كه چنین فردی ممکن است قهرمان هم شود ولی قهرمانی​شان پایدار نیست و این قهرمانی توام با سلامتی نیست. از طرفی، چنانچه بررسی شود مشخص می‌شد كه درصد كسانی كه از طفولیت شروع كرده‌اند و تا عرصه قهرمانی بالا آمده‌اند، خیلی بالا نیست و خیلی از قهرمانانی كه در رده​های نوجوانان، ​خردسالان و نونهالان داریم هیچ وقت به بزرگسالی نمی‌رسند. یعنی این كه اگر فرد در دوره نوجوانی قهرمان شد، نمی‌توان به طور حتم گفت كه در دوره بزرگسالی هم آن قهرمانی را تكرار می‌كند.

ورزش قهرمانی منافات بسیار زیادی با سلامتی دارد

این عضو هیات علمی دانشگاه تهران ادامه داد: ​دیدگاه دیگر این است كه خیلی از قهرمانان، به لحاظ فیزیولوژیكی خیلی هم سالم نیستند. ورزش قهرمانی منافات بسیار زیادی با سلامتی دارد و به لحاظ هم روحی و هم جسمی با آن مغایرت دارد. ​حتی افرادی كه به جهت سلامتی و نه قهرمانی ورزش می‌كنند، چنانچه اطلاعات كافی از ورزشی كه انجام می‌دهند نداشته باشند، خود همان ورزشی كه انجام می‌دهند نیز برای‌شان مضر می‌شود. ورزش باید در حد معمول انجام شود و ورزش زیادی حتی ممكن است انسان را به بیماری‎های بسیار سختی دچار سازد.

وی با اشاره به رضا انتظاری، قهرمان سابق دو و میدانی كشور، ادامه داد: بنده در زمان جوانی همواره مرحوم انتظاری را اطراف ورزشگاه شهید شیرودی در حال دویدن می‎دیدم. همین شخصی كه همواره در حال دویدن بود، به دلیل بیماری سرطان فوت شد. بعدها ما این را دریافتیم كه زیادی دویدن نه تنها خوب نیست بلكه بسیار هم مضر است؛ چرا كه دویدن زیاد باعث ایجاد رادیكال​های آزاد در سلول​ها می‎شود و انسان را به سخت‌ترین بیماری​ها از جمله سرطان دچار می‎كند.

“زیاد ورزش کردن“ تفکر غلطی است

رواسی با بیان این‌كه مطبوعات ما در خصوص این‎گونه موارد چیزی نمی‌نویسند و رسانه ملی نیز به این موضوعات نمی‌پردازد، اظهار كرد:​ چنانچه در هر نقطه‎ای از شهر با مردم مصاحبه‌ای انجام شود، اكثریت قریب به اتفاق آن‌ها عقیده دارند انسان هر چقدر بیشتر ورزش كند سالم‎تر است كه تفكر غلطی است كه جا افتاده است، این در حالی است كه یك فرد عادی در هفته می‌بایست فقط سه روز ورزش كند. بسیاری از افراد بر این باورند كه اگر وقت كافی داشته باشند كه هر هفت روز هفته را ورزش كنند، خیلی به نفع‌شان است كه این تفكر غلطی است.

وی افزود: یكی از دلایلی هم كه پیش از این گفته شد که قهرمانان انسان​های سالمی به لحاظ فیزیولوژیكی نیستند، همین مورد است؛ زیرا قهرمانی بعضا نیاز دارد كه فرد شش یا هفت روز در هفته به تمرین بپردازد كه به طور متوسط حدود 12 یا 13 جلسه (دو جلسه به ازای هر روز در هفته) می‌شود كه این امر برای بدن مضر است.

این فیزیولوژیست ورزشی در پاسخ به سوالی مبنی بر این كه آیا در ورزش كودكان رقابت باید هدف قرار گیرد؟ گفت:​ من به شخصه این امر را توصیه می‌كنم. چرا كه رقابت​ها كودك را برای انجام یك فعالیت بسیار بالا به هیجان می‌آورد. بنابراین به عقیده من، ورزش كودك برنامه‎ریزی​اش دقیق​تر از برنامه‌ریزی برای قهرمانی است و سختی برنامه‎ریزی برای ورزش کودکان کمتر از برنامه‎ریزی برای قهرمانی نیست.

وی در بخش دیگری از صحبت​های خود درخصوص ورزش‎هایی که در دختران نوجوان باعث اختلالات هورمونی می‎شود، بیان كرد: به طور كلی و اساسا موقعی كه ورزش در سطح شدید انجام شود، تغییرات هورمونی را در هر دو جنس ایجاد می‌كند. یعنی در حقیقت زمانی كه به واسطه​ ورزش‌های شدید، تغییرات هورمونی ایجاد شود، متعاقبا باعث ترشح بیشتر هورمون​ تستسترون یا هورمون جنسی زنانه می‌شود؛ همین باعث می‎شود این هورمون‎ها زودتر از موعد مقرر در بدن ایجاد و به حدی برسند كه صفحات رشد را در استخوان‌ها از بین ببرند و طول قد فرد دیگر افزایش پیدا نکند.

احتمال کوتاهی قد با انجام زیاد ورزش

رواسی اضافه كرد: با این اوصاف، می‌توان گفت ورزش قهرمانی یا زیاد ورزش كردن به احتمال بسیار زیاد موجب كوتاهی قد می‌شود؛ چرا كه فشار زیاد در دوره كودكی و از طرفی تغییرات هورمونی در دوره نوجوانی و جوانی، صفحات رشد را در استخوان‌ها از بین می‎برد.

ارسال دیدگاه