فوت و فن های مربیگری در مدارس فوتبال/قسمت دوم

یکی از مهم ترین ابزار های کار هر مربی فوتبال《 سوت 》است. البته اکیدا توصیه می شود که در مدارس فوتبال و خصوصا رده های پایین تر، از سوت به دلایل آسیب رساندن به شنوایی خردسالان و کودکان، اشرافیت قد و قامت مربی و متعاقبا انتقال پیام صوتی به شکلی بهتر، دور نشدن بچه ها از اطراف مربی، محدود بودن فضای کاری، درک کمتر بازیکنان از وسایل کمک آموزشی و ممانعت از ایجاد صمیمیت و واقعی بودن ارتباط مربیان با آن ها، استفاده نشود. اما اگر مربی به هر دلیلی ناچار به استفاده از سوت در رده های پایه شد، می بایست سوتی را انتخاب نماید که مشکلی برای شنوایی بچه ها ایجاد نکرده یا حتی الامکان سعی کند در مواقع خیلی ضروری از آن استفاده نماید. البته مربیان محترم می توانند انواع تمرینات و شیوه های دمیدن در سوت با فرکانس ها و روش های مختلف جهت موارد گوناگون را دایما تمرین کرده که ضمن عدم دمیدن با حداکثر شدت در سوت، به هدف خویش از به کار گیری آن نیز برسند. برای نیل به این هدف، می توان انواعش را از داوران فرا گرفته، اما به هیچ وجه از سوت هایی که داوران استفاده می کنند، بهره نجویند. چرا که طراحی سوت های آن ها به گونه ای است که تا فواصل دوردست و حتی تمامی طول زمین فوتبال در یک شرایط پرازدحام از حضور تماشاگران و… را پوشش داده و بدون شک آسیب رسان به سلامتی خردسالان، کودکان و نونهالانی خواهد بود که هنوز سن بلوغ را طی نکرده اند. نکته آخر اینکه مربیان عزیز دقت نمایند موقع دمیدن در سوت، بغل دست و در زاویه شنوایی بازیکنان کم سن و سال نبوده و از فاصله مناسب آن ها با خویش مطمین شده و سپس اقدام نمایند.

به قلم محسن بابادی