موفقیت باشگاه های فوتبال انگلیس اتفاقی نیست

آری این شب ها سکوتی مرگبار فوتبال اروپا را فرا گرفته است. بالاخره غول خفته از خواب بیدار شد تا در میان تاریکی و نگون بختی فوتبال اروپا، با چنگال ها و دندان های تیزش کالبد قطب های فوتبال جهان را از هم بدرد و به حریفان ثابت کند که فوتبال از این کشور به اقصی نقاط کره خاکی صادر شده است. که نشان دهد فوتبال انگلیس تا آخرین لحظات وقت های اضافه هیچ مسابقه ای تسلیم نشده و فوتبال غافل دنیا و اروپا می بایست از قهرمانی سال ۹۹ منچستریونایتد مقابل بایرن مونیخ درس های زیادی می گرفته است. مگر می شود در طول بازی های این فصل برای کسب جام های معتبر اروپایی، این همه کامبک و اتفاقات عجیبی که توسط مردانی بزرگ رخ داده را شاهد باشیم؟ بدون تردید بدون در نظر گرفتن کامبک های صورت گرفته، فوتبال انگلیس با استخدام ساری ایتالیایی، گواردیولا و اونای امری اسپانیایی، یورگن کلوپ آلمانی، مورینیوی پرتغالی، پوچتینوی آرژانتینی و…عصاره تفکرات چند دهه اخیر فوتبال جهان را توسط این مربیان نوگرا به تیم هایش تزریق کرده و این گونه می شود که در لیگ قهرمانان اروپا و جام یوفا بار دیگر بر فوتبال کره خاکی سیطره یافته و فرصتی مغتنم جهت عرض اندامی مجدد پیدا کرده است. آری فوتبال انگلیس که طی چند دهه اخیر در اثر استفاده بیش از حد بازیکنان و مربیان وارداتی موفقیت های زیادی در سطح اول جهان کسب نکرده بود، این روز ها نشان داده که اگر کشوری هنر به کارگیری از بهترین بازیکنان و مربیان غیربومی را دارا باشد، می تواند این چنین در آسمان فوتبال جهان بدرخشد. به راستی چه شب های خاطره انگیزی برای فوتبال بریتانیا رقم خورد! اتفاقات روز های گذشته واقعا معرکه بود. آیا حضور همزمان ۲ جام معتبر در فوتبال این کشور، بارقه های امید به قهرمانی در جام جهانی ۲۰۲۲ و اقبال عمومی مردم جهان به سمت فوتبال بریتانیا پس از قریب به چند دهه را مهیا خواهد کرد؟ آیا این کشور صاحب فوتبال بالاخره به حکمرانی بلامنازع فوتبال اسپانیا، آلمان، فرانسه و ایتالیا پایان خواهد داد؟ تمامی این ها سوالاتی مبهم اند که پاسخشان را از این پس بهتر خواهیم یافت. اما آنچه مسلم است، موفقیت های اخیر فوتبال این کشور اتفاقی و از روی شانس و اقبال نبوده است.

به قلم محسن بابادی