منت بر سر تیم ملی!!

به گزارش خبرنگار ورزشی باشگاه خبرنگاران، اتفاقات هفته پانزدهم لیگ بسکتبال به قدری بزرگ بود که هیئت رئیسه فدراسیون را مجبور به برگزاری جلسه اضطراری کند. این هفته از نیمه تمام ماندن یک بازی تا تهدیدهای بازیکنان به کناره گیری از تیم ملی و البته عصبانیت شدید سرمربی تیم ملی  از شرایط برگزاری مسابقات باشگاهی و قضاوت داوران تا صحبت های بی پرده بعد از بازی شرایط را برای فدراسیون سخت کرد.

از یک طرف فدراسیون به دنبال حفظ بازیکنان ملی و از همه مهمتر سرمربی تیم ملی در این جریانات است و باشگاه مهرام به  عنوان قهرمان پنج دوره لیگ نیز شاکی ماجرا محسوب می شود و از طرف دیگر تصمیم نهایی داوران بر اساس قوانین خود فدراسیون بوده و حسن نور بخش رئیس سازمان  لیگ، کمیته داوران و نماینده فدراسیون هم در بطن ماجرا قرار داشته و تمام تصمیمات را تایید کرد ضمن اینکه  باشگاه های دیگری مثل دانشگاه آزاد، ماهان، گرگان، و …. که اعتراضات زیادی به داوری های این فصل داشته اند در صورت عمل نشدن تصمیم به باخت فنی مهرام یا قائل شدن امتیاز ویژه برای این تیم در زمان اعتراض، شاکی می شدند که چطور برخورد مشابهی با آنها صورت نگرفته و به این تیم ها حقی برای اعتراض به این شکل داده نشد.
 
اما در میان تمام این ماجراها یک نکته اهمیت ویژه ای داشت وآن هم کشیده  شدن پای تیم ملی به داستانهای درون لیگ بود که یکی از مقصران اصلی ان را باید نشستن سرمربی تیم ملی  بر روی نیمکت باشگاهی دانست.

**  بچیروویچ از کدام جايگاه حرف می زند؟

منطق نشستن سرمربی تیم ملی بر روی نیمکت  باشگاهی از ابتدا هم این بود که تیم ملی در چند ماه برگزاری لیگ عملا فعالیتی نداشته و سرمربی تیم ملی می تواند بدون ارتباط  مسئولیت اولش با کار باشگاهی هم در لیگ فعالیت کند اما بچیروویچ از همان هفته های اول لیگ بحث احترام نگذاشتن به بازیکنان ملی اش در زمین را پیش کشیده و در پایان بازی با همیاری اعلام کرد که صمد و مهدی کامرانی دیگر در تیم ملی  بازی نکرده و خودش هم احتمالا به خانه بر می گردد!
 
وقتی از مربی اسلوونیایی پرسیدیم بحث باشگاهی چه ارتباطی به موضوع ملی دارد؟ پاسخ داد که  در تمام کشورها بازیکنان  ملی خود را حمایت می کنند اما در ایران  بازیکنان  بزرگی که دیگران را می زنند،  حمایت می شوند!
 
با این اوصاف مشخص نیست سرمربی مهرام،  بالاخره از کدام جايگاه صحبت می کند سرمربی تیم ملی  یا سرمربی تیم باشگاهی؟ اگر وی بر روی نیمکت یک باشگاه قرار گرفته چرا بحث ملی را پیش  می کشد و اگر از دید مربی تیم ملی  صحبت می کند چرا تنها نگران ملی پوشان باشگاه مهرام است به خصوص که در هفته ی اخیر صدای بازیکنان ملی بسیاری از باشگاهها از برخوردهای داخل زمین در آمد اما کوچکترین نگرانی ای هم از سوی  سرمربی تیم ملی ابراز نشد.
 
از طرف دیگر این زمزمه در بین بازیکنان ملی مطرح شده که آیا رفتار سرمربی  مطرح شده که آیا رفتار سرمربی تیم در مقابل  ملی پوشان تیم های مقابل با توجه به برخوردهای میانه لیگ تفاوتی خواهد کرد؟

** منتی که بر سر تیم ملی گذاشته می شود!

نکته دیگری که در این میان قابل توجه به نظر می رسد جمله “حمایت نشدن از ملی پوشان” است و این نتیجه گیری که به خاطر احترام نگذاشتن به بازیکنان  ملی در جریان بازی باشگاهی این نفرات حق دارند دعوت به تیم ملی را رد کنند.
 
در حالی که گویا فراموش شده که اولا ملی پوش بودن حق و امتیاز ویژه ای در جریان لیگ برای کسی ایجاد نمی کند و ثانیا ملی پوشان وظایفی نیز با پوشیدن پیراهن ملی دارند که رفتارهای ویژه ای را هم از آنها می طلبد  زمانی که بازیکن ملی پوش در کنار زمین برای تیم حریف شعری در مورد اینکه “صدای بازیکنان 16 ساله تیم مقابل در نمی آید” می خوانند و مجموعه ای از حرکات دیگر که نشان از احترام به دیگران ندارد انجام می دهند چطور انتظار احترام مضاعف دارند؟
 
ضمن اینکه  پوشیدن پیراهن تیم ملی همیشه یک افتخار محسوب می شده اما اینکه چطور در سالهای اخیر این افتخار به منت گذاشتن از سوی ستاره های ملی پوش تبدیل شده و با هر اتفاقی تیم ملی را تهدید به کناره گیری  می کنند،  جای سوال است.

** فرار از تیم ملی بحث داغ دو فصل اخیر بسکتبال

 البته می توان تقصیر این ماجرا را برگردن فدراسیون انداخت که در سالهای اخیر  با سیاست های خود باعث  فراری شدن  ملی پوشان و استقبال  نکردن از حضور در تیم ملی  شده است.
 
برای مثال مسابقات بد زمان غرب آسیا که درست بعد از پایان فصل عادی لیگ و پیش از مسابقات پلی آف در تهران برگزار می شوند باعث نگرانی تیم ها و بازیکنان اصلی آنها شده و همه به نوعی تمایل به فرار از آن دارند مسابقاتی که حتی کشورهای دیگر غرب آسیا هم هنوز  برای حضور  در آن ابراز علاقه نکرده اند و باز هم فدراسیون اصرار به حضور تیم ملی  اصلی بزرگسالان در این بازیها دارد، در حالی که با فرستادن تیم جوانان به این بازیها علاوه بر اینکه فرصت مناسبی برای کسب تجربه  آن پیش از رقابت بزرگ جهانی  سال آینده  ایجاد می کرد چنین مشکلاتی را هم برای آنها به وجود نمی آورد در نهایت نحوه برخورد  فدراسیون با رفتارهای اخیر به نوعی که به اصطلاح “نه سیخ بسوزد و نه کباب” جلسه اضطراری هیئت رئیسه بسکتبال را به یکی از جالبترین جلسات هیئت رئیسه تبدیل خواهد کرد