فروغ بختياري متولد 1348 در شهر مسجدسليمان است. او در سال 1373 و در يك سانحه رانندگي دچار ضايعه نخاعي ميشود اما معلوليت او نه تنها او را از كسب موفقيت دور نكرد بلكه علتي شد براي موفقيتهاي بزرگش؛ موفقيتهايي كه شايد اگر او انساني سالم بود به راحتي به آنها دست نمييافت.
او پس از اين سانحه به رشته تنيس روي ميز، رشتهاي كه در دوران راهنمايي و دبيرستان نيز به آن پرداخته بود رو ميآورد و ورزش را به صورت حرفهاي پيگيري ميكند. در سال 1375 ازدواج ميكند و حاصل زندگياش دو گل به نام نيلوفر و ياس ميشود.
و از اين جا زندگي جديد فروغ آغاز ميشود. زندگياي آميخته با ورزش؛ زندگياي كه او را از خانهنشيني به عرصه بينالمللي آورد تا او چهرهاي جهاني شود. خانم بختياري به افتخاراتش اشاره ميكند و ميگويد: سال 74 پس از دو ماه تمرين، در مسابقات قهرماني كشور علاوه بر كسب مقام سوم تيمي، خودم نيز همين مقام را در بخش انفرادي به دست آوردم. در آنجا هيات برگزاري مسابقات با ديدن بازيام گفتند كه حتما اين رشته را ادامه دهيد.”
او به اولين تجربه برون مرزياش اشاره ميكند “سال 82 براي كسب سهميه پارالمپيك آتن، به عضويت تيمملي درآمدم و به اردن رفتم. اين اولين بازي مليام بود. در اين مسابقات هر فردي كه قهرمان ميشد سهميه پارالمپيك آتن را كسب ميكرد. من در آن مسابقات و در بخش انفرادي دوم شدم و خانمي از آفريقاي جنوبي قهرمان شد. بعدها فهميدم اين چندمين دوره است كه او به پارالمپيك راه پيدا ميكند.”
“سال 85 براي مسابقات آسيا ـ اقيانوسيه به مالزي رفتم و در آنجا نيز مقام دوم انفرادي و سوم تيمي را به دست آوردم. سال بعد، سال كسب سهميه مسابقات پارالمپيك پكن بود كه موفق شدم به اين مهم دست پيدا كنم و در سال 87 نيز به مسابقات پكن اعزام شدم. سال بعد به مسابقات قهرماني آسيا در اردن اعزام و در بخش تيمي دوم شديم اما در انفرادي عنواني كسب نكرديم. سال گذشته نيز در مسابقات آسيايي گوانگجو مقام سوم تيمي را به دست آورديم.”
ما هم آرزو ميكنيم تا خانم بختياري به آخرين افتخار ورزشياش در دوران بازيگري كه كسب سهميه پارالمپيك لندن است، دست يابد. او دوست دارد ورزش را در دوران اوج كنار بگذارد زيرا معتقد است كنار رفتن در اوج لطف ديگري دارد. فروغ اين روزها دلش هواي لندن دارد؛ برايش دعا كنيد.
گزارش از زهرا ايزدخواستي